Artykul-48 - Gabinet Terapii Naturalnych Zosia Golis

Okazuje się, że dojrzała dusza może mieć zarówno duchowe pragnienia (czyli odczuwa chęć doskonalenia się) oraz wykazywać zainteresowanie sprawami typowo ziemskimi (jak chęć dorobienia się, marzenia o karierze międzynarodowej itp.). Z drugiej strony możemy spotkać duszę starą, która nie wykazuje zainteresowania sprawami duchowymi, ale nie ma też ambicji, aby rozwijać się w sferze zawodowej. Poniżej znajdziesz opisy wieku duszy na poszczególnych etapach.

Niekiedy potrafią być odpowiedzialne, ale jedynie w mało wymagających sytuacjach i niewielkim zakresie. Nowoczesne społeczeństwo, w którym żyjemy może być zbyt skomplikowane dla osoby o duszy noworodka, dlatego zazwyczaj żyje ona w środowisku jak najbardziej naturalnym. Często żyją na marginesie swojej społeczności, nie podejmując stałego zatrudnienia, gdyż niesie to ze sobą przymus. Dusze na poziomie noworodka rzadko osiągają wysoką pozycję w społeczeństwie.

Po etapie noworodka dusza przechodzi do etapu dziecka. Na tym poziomie czekają ją nowe doświadczenia, które z pewnością nie będą wiązać się już z przetrwaniem i strachem, ale będą bardziej wyrafinowane. Na tym etapie dusza wciąż, pomimo pewnej pewności, potrzebuje przewodnika, kogoś, kto wskaże jej kierunek. Zazwyczaj szuka ona liderów, w sferze religii, polityki, własnej społeczności, których mogłaby uważać za autorytet i podążać za ich głosem. Osoby na poziomie dziecka cenią sobie bardzo swój kraj, poszczególnych polityków, są przywiązane do tradycji i rytuałów, które dają poczucie bezpieczeństwa. Ważne jest dla nich prawo oraz porządek, przestrzeganie reguł, które panują w społeczeństwie. Zazwyczaj są dobrymi obywatelami i postępują zgodnie z prawem. Ich życie rodzinne często przepełnione jest miłością i troską o najbliższych. Utrzymują relacje nawet z dalszymi krewnymi, chcą być częścią wspólnoty. Dusze Dziecięce najczęściej szukają małych społeczności.

Najczęściej dusze na tym poziomie wszystko to, czego nie rozumieją, uważają za zło, a siebie uważają za tych dobrych, dlatego jeśli coś pójdzie nie po ich myśli to, nigdy nie przyznają się do błędu. Osoby, które są podobne do nich także uważają za dobre, natomiast ludzi o odmiennych poglądach - za złe. Zazwyczaj takie osoby postrzegają świat czarno-biało.

Dusze znajdujące się na poziomie dziecka nie tolerują wulgaryzmów, ani agresji czy przemocy. Starają się przestrzegać zasad uprzejmości i etykiety, tak by móc utrzymywać poprawne relacje z otoczeniem, a także po to, aby zachować dystans, również w sferze emocjonalności i poufałości. Osoby o duszy dziecięcej są zazwyczaj prostolinijne, często naiwne. Mają świetny kontakt z dziećmi, dlatego idealną dla nich pracą jest praca nauczyciela czy przedszkolanki.

Najczęściej uważają siebie za lepszych, głównie ze względu na swoje osiągnięcia. Jednak wciąż mają ambicje być coraz lepsi, bogatsi, wpływowi. Wolą podejmować działania samodzielnie, ewentualnie angażują w swoje przedsięwzięcia osoby o tym samym lub podobnym statusie społecznym czy ekonomicznym. Lubią otaczać się ludźmi o tych samych poglądach, podobnym poziomie materialnym, hobby, z którymi tworzą zamknięte kręgi, do których wpuszczają jedynie podobne im osoby. Ludzie o młodej duszy lubią dołączać się do przeróżnych grup, organizacji i związków, aby dodać sobie prestiżu.

Młoda dusza zwraca uwagę na to co jest modne. Z ziemskiego życia czerpie garściami. Ubiera się w modne ubrania, które są także drogie. Zazwyczaj przywiązuje dużą wagę do pięknego wystroju wnętrza swojego domu, ma być już nie tylko schludnie, ale luksusowo. Lubi robić wrażenie na innych, dlatego oprócz pięknych ubrań, zwraca uwagę na to, aby wyglądać zawsze młodo i być w świetnej formie.

Młode dusze pragną sukcesu za wszelką cenę, czasami nawet stwarzają pozory sukcesu i dobrobytu, bo tak bardzo zależy im na tym, aby inni ich podziwiali. Osoby o duszy na poziomie młodym mają problemy emocjonalne, zwłaszcza z wyrażaniem własnych uczuć, dlatego często nie są najlepszymi rodzicami, gdyż nie umacniają więzi ze swoimi dziećmi.

Dla osób o młodej duszy sukces jest tak ważny, że często nie zważają one na innych ludzi, dążą "do celu po trupach". Nie ważne, jakie środki zostaną użyte, ważne jest to, aby były one skuteczne. To one kształtują naszą cywilizację, są liderami, ludźmi, którzy odnoszą sukces. Są bardzo krytyczni wobec siebie, a także swoich zdobyczy, dlatego to niezadowolenie powoduje, że wciąż pracują nad sobą i ulepszeniem swojego życia. Idealnie wpisują się w "wyścig szczurów", osoby te robią często karierę w korporacjach, w których starają się zdobyć jak najwyższe i najlepiej płatne stanowiska. Ich zachłanność powoduje, że wciąż chcą mieć lepsze i szybsze auto, albo mieszkać w bardziej prestiżowej dzielnicy. Nie podzielają poglądów i mają mały szacunek dla osób, dla których rzeczy materialne nie mają znaczenia, a mają bardziej szlachetne ideały czy ambicje.

Młode dusze rzadko kierują się etyką w swoim postępowaniu, gdyż najważniejszy jest dla nich cel - odniesienie sukcesu. Są produktywne i ukierunkowane na zrobienie szybkiej kariery, a także zarobienie dużych pieniędzy. Chcą być podziwiani, zdobyć sławę, władzę, wygrać wyścig szczurów, dzięki temu mogą poczuć się ważni. Największym minusem życia młodej duszy jest to, że nieustannie są pod wpływem stresu i lęku, że utracą to, co zdobyli.

Osoby o młodej duszy powinny wiedzieć, że swoim postępowaniem i zachłannością tworzą sobie bardzo złą karmę, którą będzie kiedyś trzeba wyrównać. Często jest egoistyczna, co powoduje, że nie jest lubiana.

Dla młodej duszy ważne jest posiadanie wszelkich dyplomów i certyfikatów, które wpływają na poziom prestiżu. Całą swoją energię kieruje na sukces zawodowy i osobisty. Jedną z przyczyn, dla której młode dusze są zdolne do skierowania tak wielkiej ilości energii na sam sukces jest to, że życie wewnętrzne nie przyciąga ich uwagi. To pozwala płynąć energii łatwo w poszukiwaniu rzeczy zewnętrznych. RZECZY ZEWNĘTRZNE TO: materializm, sława, chęć czerpania z życia ziemskiego, idą do przodu nie oglądając się na odczucia innych, zainteresowani są tylko akcją skierowana na sukces, skupienie uwagi na doznaniach cielesnych. RZECZY WEWNĘTRZNE, którymi nie zajmują się młode dusze dotyczą zwykle nurtów dostępnych na wyższym poziomie duchowym: życie emocjonalne, etyka, współczucie, empatia, psychologia, duchowość, filozofia, introspekcja swoich zachowań i posunięć,

Dusze młode nie są tolerancyjne. Często lubią kpić z innych, ich inności czy specyficznego sposobu bycia. Żyją i akceptują jedynie te normy kulturowe, w których wyrośli - tylko je uważają za "normalne". Wszelkie instytucje społeczne (np. małżeństwo, rodzina, religia, polityka) mają dla nich znaczenie jedynie w formie zewnętrznej, można powiedzieć, że bardziej "na pokaz".

Osoby o młodej duszy mają już za sobą etap niemowlęctwa i dzieciństwa duszy. Szacuje się, że ok. 45% ludności żyjącej na świecie ma młodą duszę.

Typowe życiowe motto młodej duszy to: "szata zdobi człowieka”, „jak cię widzą, tak cię piszą” oraz „carpe diem”.

Kiedy młoda dusza osiągnie już wszystko, co sobie zamierzyła, to po pewnym czasie w jej życie zaczyna się wkradać lęk i niepokój. Uświadamia sobie, że bogactwo i sukces za którym tak goniła nie zapewnia jej szczęścia, a jedyne co daje to poczucie pustki. Osoby o dojrzałej duszy zaczynają poszukiwania, zadają sobie pytania o to, kim są, dokąd zmierzają, dlaczego tu są.

Jest to etap zmian, czas, w którym światopogląd może ulec zmianie. Osoby o dojrzałej duszy koncentrują się z dużą intensywnością na emocjach. To właśnie w tym okresie ma miejsce największa liczba eksperymentów z narkotykami, występuje to dużo samobójstw, miłości lub jej braku, a także intensywna zmysłowość. A wszystko to po to, aby zwiększyć swoje odczucia.

Ludzie o dojrzalej duszy lubią otaczać się podobnymi do siebie osobami, głównie ze względu na to, że czują, że są na tej samej drodze. Młode dusze zazwyczaj pobudzają je do działania, do podboju świata zewnętrznego, natomiast dusze stare dostarczają im wielu cennych informacji, dlatego szanują je ze względu na wiedzę i doświadczenie.

Dusza dojrzała chętnie włącza się w akcje społeczne, jest idealistą, cechuje ją wielka empatia, idealizm, intensywne odczucia, a także ogromne współczucie.

Dojrzałe dusze chętnie się uczą i podejmują studia, najczęściej jednak wybierają mało znane szkoły. Niekiedy rezygnują z dobrze płatnej pracy, wyścigu szczurów i wspinania się po drabinie społecznej. Swoje życie podporządkowują własnym przekonaniom, decydują się na rozwój, na życie, które pociąga za sobą ryzyko, twórczość, przypadkowość, a niekiedy zbawianie świata.

Dusze na etapie dojrzałym często angażują się w wolontariat, a także ochronę praw zwierząt, rozumiejąc, że wszyscy jesteśmy wspólnotą, która w jakiś sposób jest powiązana. Dusza taka staje się empatyczna, a także widzi i rozumie punkt widzenia innej osoby.

Dusza dziecka może być znacznie starsza niż dusze jego rodziców. Stare dusze czują, że wszystko jest połączone, że one są elementem jedni. Bardzo często są w stanie dostrzec szerszy kontekst, a także kwestie, które są niewidoczne na pierwszy rzut oka. Starają się żyć tak, aby nikogo nie skrzywdzić, nie oceniać innych. Mają wewnętrzną potrzebę dążenia do ideału. W przeciwieństwie do dusz dojrzałych, stare dusze nie kierują się w swoim życiu emocjami, są bardziej obiektywne wobec przeróżnych, lepszych i gorszych sytuacji życiowych.

Stare dusze przeszły przez wiele żyć, w przeróżnych czasach, krajach, dlatego jest im trudno odnaleźć się w podziałach typu: my - oni. Nie ma dla nich znaczenia kolor skóry czy orientacja seksualna, są tolerancyjne. Takie osoby są zazwyczaj przepełnione spokojem, przyjacielskie. Zazwyczaj stare dusze mogą w pełni osiągnąć swój poziom po 35. roku życia. Wcześniej mogą być one zmienne w swoich poglądach, w zależności od sytuacji. Warto zauważyć, że zawsze podążają one za swoimi własnymi poglądami i pragnieniami, dlaczego często mogą być postrzegane przez otaczających je ludzi za bardzo ekscentryczne.

Stare dusze, mające swoje nietypowe dążenia, rzadko decydują się na robienie czegoś, co im nie odpowiada. Większość ich energii ukierunkowana jest na życie wewnętrzne, rozwój duchowy, dlatego zdarza się, że zaniedbują pracę czy inne obowiązki. Stare dusze mają wiele talentów i umiejętności, które zostały zgromadzone przez wiele inkarnacji, a które rzadko wykorzystują.

Osoby o starej duszy zazwyczaj wolą podjąć się pracy, która będzie zgodna z ich zainteresowaniami, będzie je rozwijać. Najczęściej taka praca związana jest z nauczaniem, doradztwem, psychologią, filozofią lub sztuką.

Stare dusze nie zwracają uwagi na dobra materialne takie jak luksusowe posiadłości, kosztowne ubrania, drogą biżuterię. Zazwyczaj unikają też pracy, która trwa od 8 do 16. Jako, że nie przywiązują wagi do spraw finansowych mogą niekiedy popaść w tarapaty i mogą mieć problemy z regulowaniem swoich rachunków. Jednak kiedy już zdecydują się na jakąś dziedzinę mogą osiągnąć w niej niemałe sukcesy. Wielość poprzednich inkarnacji sprawiła, że mają one olbrzymie doświadczenie, a kiedy zaczynają je stosować, okazje się, że cel, do którego dążą może zostać przez nie osiągnięty bez większego wysiłku. Często czują się, że tkwią uwięzione pomiędzy dwoma światami - zewnętrznym i wewnętrznym.

Stare dusze interesują się psychologią, filozofią, religią, jak również wszelkimi naukami. Dla starej duszy ma znaczenie przeważnie osobista praktyka duchowa. Cechuje je bezinteresowna miłość do wszystkich stworzeń, a także unikanie osądzania innych. Dusze stare często są nierozumiane przez dusze młode, a niekiedy również przez te dojrzałe.

Niekiedy, w przeciwieństwie do dusz dojrzałych, które są bardzo emocjonalne, osoby o starej duszy mogą być szorstkie i cechować się emocjonalną oziębłością. Wszystko dlatego, że dążą one do zrozumienia swojego istnienia i celu duchowego, a nie koncentrują się na swoich emocjach. Czasami starają się nadrobić swoje braki w tej sferze, jednak można uznać, że brak emocjonalnego ciepła jest dla nich zaletą.

Stare dusze mają za sobą wiele żyć, także takich, w których były bogate, zatem obecnie nie są zainteresowane zdobywaniem tego typu doświadczeń. Mogą one pragnąć bogactwa, jeżeli jest ono im potrzebne do zrealizowania celu, przerobienia lekcji. Może zdarzyć się tak, że stara dusza będzie na finansowym dnie, ale takie doświadczenie będzie dla niej niezbędne do nauki, osiągnięcia wyższego stopnia wiedzy duchowej i filozoficznej. Niekiedy może być nawet tak, że dobre warunki finansowe rozpraszają starą duszę w tej nauce, dlatego jej zarobki mogą zostać zmniejszone.

Jeśli esencja starej duszy jest karmiona naukami filozoficznymi i duchowymi, to nie będzie ona przeszkadzać w zarabianiu pieniędzy, robieniu kariery, czy miłości. Jeśli jednak stara dusza zanadto skupiać się będzie na przyziemnych i doczesnych sprawach, to esencja będzie się wtrącać i przeszkadzać.

Często stare dusze czują się zagubione, głównie ze względu na to, że żyją na świecie, w którym na piedestale stawiane są kwestie materialne. Doceniane są młode dusze, ich przedsiębiorczość, przebojowość i chęć zdobycia sukcesu. To powoduje, że stare dusze czują rozdźwięk pomiędzy własnymi, duchowymi dążeniami, a celem świata, którym jest bogactwo i władza. Zatem jedną z trudniejszych lekcji będzie dla niej pogodzenie tych dwóch sprzecznych interesów, a także poszanowanie siebie. Stara dusza musi pokochać siebie i wybaczyć sobie swoje błędy.

Kolejną istotną kwestią jest akceptacja, zadowolenie z przebywania w swoim ciele, docenieniu tego co się ma, aby życie było ciekawym przeżyciem. Należy jednak mieć na uwadze fakt, że życie nie powinno pociągać za bardzo, bo nie będzie ono ostatnią inkarnacją. Należy pozbyć się przywiązania do rzeczy.

Aby skompensować wybór poprzednich inkarnacji, stara dusza bardzo często na ostatnie inkarnacje decyduje się na płeć, którą najmniej lubi. Mając jednak za sobą wiele wcieleń, zdarza się jej mylić płcie, i tak mamy do czynienia z niekobiecymi kobietami czy niemęskimi mężczyznami. Kobiety o bardziej męskich cechach zaczynają wybierać męskie zawody, często też nie lubią gotować, ani zajmować się domem. Natomiast mężczyźni o kobiecych cechach uwielbiają dzieci, kochają szyć, urządzać mieszkania, przykładają dużą wagę do własnego wyglądu i pielęgnacji ciała.

Stara dusza, będąca dzieckiem zachowuje się jak typowe dziecko, jednak można u niej zauważyć inne wartości. Jest ona spokojniejsza i mądrzejsza, co otoczenie na pewno dostrzeże.

Stare dusze rzadko stają się sławne, jeśli już to tylko po to, aby nauczać lub wyrażać się poprzez np. sztukę, muzykę. Może się zdarzyć, że będą krytykowane za swoje poglądy przez dusze młode i dojrzałe, które nie rozumieją doświadczeń i wiedzy duszy starej. Uważa się, że żadna stara dusza nie może przerwać nieustannej inkarnacji, dopóki nie przekaże swojej wiedzy i doświadczeń choć jednej osobie.

Zazwyczaj stare dusze inkarnują się w państwach neutralnych lub przynajmniej tam, gdzie nie przelewa się krew.

Każdy wiek ma swoje prawa i nie inaczej jest w przypadku wieku duszy. Osoba o starej duszy nie będzie dążyć do zdobycia sławy czy zrobienia kariery. Osoba o młodej duszy nie będzie łagodzić konfliktu, jeśli ma w tym jakiś interes. Warto zauważyć, że stare dusze rozwijają się duchowo wraz z ciałem, stara dusza osiągnie swoje cechy dopiero po upływie ok 1/3 swojego życia. Przechodzą przez swego rodzaju stagnację a nawet lenistwo. Stara dusza nie działa z poziomu świadomości duszy starej przed upływem trzydziestego roku życia, choć nie dotyczy to wszystkich aspektów. W przypadku zagrożenia, kiedy napotyka na pewne trudności może skoncentrować się i działać z poziomu świadomości duszy starej.

I tak np. kiedy stara dusza jest dzieckiem, to przejawia zachowania właściwe dla duszy dziecka. To co dotknie duszę dojrzałą, pozostawi po sobie urazy, natomiast dla starej duszy będzie to zaledwie wydarzeniem, które trzeba przerobić. Stara dusza w młodym wieku (np. nastoletnim) będzie przerabiać kwestie związane z emocjami, natomiast dusza dojrzała będzie zajmować się tymi sprawami w swoim dojrzałym, dorosłym życiu.

Cechą charakterystyczną dla starej duszy jest to, że posiada ona dyscyplinę duszy dziecka, ambicję młodej duszy i emocje duszy dojrzałej, zatem w razie potrzeby może ona skorzystać ze swoich doświadczeń.

Dodatkowo młode dusze lubią testować starsze, często je raniąc. Rzadko młodą i starą duszę łączy przyjaźń, zbyt wiele jest między nimi różnic, gdyż młoda dusza kieruje się swoim ego, własnymi przyjemnościami. Nie jest w stanie zrozumieć motywów, którymi kierują się stare dusze. Często mogą im zarzucać skłonności do oszustw, kłamstw, zdrad czy manipulacji, czyli mają chęć przypisywania im cech, które są im dobrze znane.

Stare dusze, w przeciwieństwie do młodych, są bardzo tolerancyjne. Nie jest dla nich problemem orientacja seksualna, inne wyznanie czy kolor skóry. Przeszkadza im jednak ta nietolerancja u młodych dusz. Stare dusze widzą w młodych wiele negatywnych cech, takich jak kierowanie się wyłącznie własnymi interesami, chęć dorobienie się, nawet kosztem innych osób, czy zmierzanie po trupach do celu.

Często stara dusza stara się wyjaśnić niektóre kwestie młodej duszy, nieco rozjaśnić jej ścieżkę rozwoju, jednak nie narzucając się ze swoją wiedzą i doświadczeniem. Niekiedy młoda dusza odrzuca naukę, gdyż powiązana ona jest ze zbyt dużym cierpieniem i trudnościami.

Warto pamiętać o tym, że dusze z różnych poziomów mają różne punkty widzenia, inne motywacje, dlatego ich zachowanie jest tak różne i do czego innego zmierzają. Dlatego jeśli jesteś starą duszą i uświadomisz sobie istniejące różnice, to unikniesz niepotrzebnych konfliktów z młodszymi duszami. Przede wszystkim należy uświadomić sobie te różnice i zaakceptować je.

Stara dusza ma silny wpływ na osoby znajdujące się w jej otoczeniu, przyciąga je. Osoby, które spotkają starą duszę mają względem niej skrajne odczucia: uwielbienie lub nienawiść. Może dojść do przyjemnego przyciągania, lub odwrotnie - olbrzymiej niechęci od pierwszego spojrzenia i często zupełnie bez powodu. Wszystko za sprawą silnych wibracji, jakimi obdarzona jest stara dusza. Doświadcza ona takich sytuacji regularnie, raz na jakiś czas.